گسترش صلح جهانی

جهانی شدن پدیده‌ی صلح، این کهن آرمان انسانی یکی از مباحث مهم مطرح‌شده در محافل بین‌الملل است که فضای مبسوطی را در جهت گسترش کم‌رنگ شدن مرزها، همگرایی ملل و احیاء حقوق بشری به خود اختصاص داده است.
طی سالیان اخیر، تلاش سازمان‌ها و نهادهای دولتی و غیردولتی جهت تنظیم و تصویب یک معاهده برای ممنوعیت استفاده از جنگ‌افزارهای شیمیایی و بیولوژیک و وقوع جنگ‌های متعدد به خصوص جنگ‌های شیمیایی و میکروبی نه تنها لازم بوده است، بلکه توجه به عدم ساخت و تولید سلاح‌های کشتار جمعی و استراتژیک نیز، یک ضرورت بنیادین است و می‌بایست در دستور کار دول قرار گیرد.
به عبارتی دیگر پس از سال‌ها تجارب غم انگیز و اسفناک، دولت‌ها باید به این نتیجه رسیده باشند که «ضمانت صلح، انباشت زرادخانه‌ها نمی‌باشد»؛ البته این به معنای خلع سلاح کامل و تسلیم پذیری در برابر دشمن نیست، بلکه صرف هزینه به قدر معقول است؛ زیرا با یک نگاه دقیق، می‌توان مشاهده کرد جهانیان با پارادوکس بزرگی روبرو هستند:
آیا «تولید سلاح‌های کشتار جمعی، شیمیایی و میکروبی توسط دول قدرتمند، برای رسیدن به صلح پایدار» امکان‌پذیر است؟
تجربه قرن اخیر پاسخ ما را به خوبی داده است «هرگز».
ایده‌آل این است، بودجه‌های گزاف صرف مشکلاتی همچون زدودن آلاینده‌ها، بیابان‌زدایی، تولید جنگل، تامین و احیای چرخه‌ی تولید آب و جلوگیری از خشکسالی و از بین بردن فقر و گرسنگی و بیماری برای مناطق محروم شود، زیرا این سیاره منحصر بفرد در حال حاضر تنها مامن بشریت است.
مردمان هیچ سرزمینی به خودی خود زیاده‌خواه و جنگ‌طلب نیستند و این حاکمان و برنامه‌ریزان قدرتمند هستند که می‌بایست به این ادراک برسند: جنگ‌ها نتیجه‌ی زیاده‌خواهی آنان می‌باشد و حاکمیت انسان بر انسان امری خلاف حقوق طبیعی و بشری است. زیرا «حاکمان مستخدم‌هایی هستند که مدتی معلوم به استخدام مردم سرزمین خود در می‌آیند و بس».
صلح پایدار نتیجه‌ یک تغییر بینش بنیادین است. پایان جنگ، کشتار و سرگشتگی تنها زمانی فراخواهد رسید، که انسان در پی کشف فلسفه وجودی خود و رسالتش در این کره‌ی خاکی باشد.
برای تحقق و فراگیر شدن این امر مهم لازم است تا انسان برای تمام اجزای هستی احترام و تقدس قائل باشد و با فاصله گرفتن از خشونت و آشتی درونی با هستی، راه حلی اساسی برای بسیاری از معضلات قهرآلود و کینه‌توزانه‌ی بشری بیابد.
پیش‌نیاز توسعه‌ی جهانی صلح پایدار، ارتباط و گفت و گوی میان صاحبان اندیشه است تا از این طریق شاهد تغییراتی بنیادین در جهان‌بینی و عملکرد افراد تاثیرگذار بر حفظ حقوق بشر و گسترش عدالت در سطح کره‌ی خاکی باشیم.
«سازمان صلح طاهری» دکترین اختصاصی خودش را که جنبه سیاسی ندارد، پیشنهاد می‌کند و به دنبال آن تفکری را ارائه می‌دهد که همه هستی وطن اوست. با اتکاء به این نگرش می‌توان بدون توسل به زور و دیکتاتوری، در جهت حفظ و بقای کرامت ذاتی انسان و گسترش همبستگی، زمینه تعالی و آرامش میان افراد بشر را در سراسر جهان فراهم نمود.
در همین راستا امید داریم تا تمامی سازمان‌ها و نهادهای حقوق بشری که رسالت بسیار مهمی در این رابطه به عهده دارند با احترام به جایگاه حقوق بین‌الملل و قوانین بشردوستانه، با ساختاری عادلانه و بی‌طرف، زمینه‌ساز برقراری صلح جهانی پایدار گردند.