خاک بستری است که بقای میلیون‌ها انسان و موجودات زنده بدان وابسته است و نقش عمده‌ای در تامین غذایی آن‌ها دارد. از دیدگاه جهانی خاک سومین جزء عمده محیط زیست تلقی می‌شود. بر اساس آمارها یک سوم خاک‌های جهان در حال حاضر بر اثر آلودگی تخریب شده‌اند، از نظر علمی هرگونه تغییر در ویژگی خاک به‌طوری که استفاده از آن ناممکن باشد آلودگی خاک نامیده می‌شود، خاک قابلیت بالایی برای فیلتر کردن و کاهش اثرات مخرب و منفی آلودگی‌ها دارد اما این توانایی محدود است و بیشتر آلاینده‌هایی که بر اثر فعالیت‌های انسانی به وجود می‌آیند از جمله: کشاورزی ناپایدار، فعالیت صنایع و معادن، دفع نامناسب پسماندهای شهری و صنعتی و شیوه‌های دیگر ناسازگار، تهدیدی بزرگ برای حذف قابلیت پالایش خاک محسوب شده و می‌تواند آسیبی جدی به ساختار سالم آن و محیط زیست، وارد می‌نماید.

آلاینده‌ها از راه‌های مختلفی وارد خاک‌ها می‌شود که یکی از آن‌ها به کارگیری بیش از حد کودها و سموم شیمیایی برای دفع آفت‌ها در زمین‌های کشاورزی است، فضولات آلی اعم از خانگی، صنعتی و یا روستایی و افزایش فلزات سنگین خاک نیز یکی دیگر از راه‌های آلوده شدن خاک به‌شمار می‌رود. آلودگی آب‌های روان و ذرات معلق در هوا هم از عوامل آلودگی خاک بشمار می‌آیند. آلایش خاک، حقیقتی نامرئی است که خطر آن در همه دنیا احساس شده است، حتی آبی که می‌نوشیم و هوایی که تنفس می‌کنیم از آن تأثیر می‌پذیرد. آلودگی و تخریب خاک بر امنیت غذایی بشر به شدت تاثیرگذار است.

با توجه به محدود بودن منابع خاک و آب‌های زیر زمینی، این موضوع یکی از مهمترین معضلات زیست محیطی جهان است که در صورت عدم پالایش، آلاینده‌های موجود تجزیه نشده و بتدریج در عمق آن نیز نفوذ می‌کند و باعث آلودگی سفره‌های آب زیر زمینی می‌شود و بدین‌سان، اکوسیستم بخشی از سرمایه اندوخته خود را که از گذشته برایش به ارمغان مانده از دست خواهد داد. در این راستا تباهی خاک به معنای کاهش کیفیت خاک بوسیله عوامل انسانی است که به‌طور قطع، جبران آن نیاز به هزینه‌های سنگین مالی و زمانی دارد و شاید بشر هرگز نتواند این نقیصه را جبران نموده و آن را به حالت قبل برگرداند.

دسترسی به محیط زیست سالم، حق همه مردم جهان است و نباید با نقض حقوق فرآیندی محیط زیست سالم، امکان مشارکت از انسان‌ها سلب شود. در نتیجه برای تامین این حقوق نیاز به سیستم‌هایی است که در نهایت شفافیت و عدالت، اصل مشارکت را به عنون ارکان نظام ادرای و حکمرانی خود ارج نهاده تا با رویکردی صلح آمیز در جهت بقای حیات خاک مبادرت نمایند. به عبارتی:

و اگر چه در سطح زمین به فراوانی موجود و قابل دسترس است؛ اما حاوی مقدار زیادی ناخالصی است. آلودگی هوا یکی از بزرگترین معضلات محیط زیست در جهان است که سلامت موجودات زنده را تهدید می‌کند. مواد جامد، مایع یا گاز که از منابع طبیعی یا در نتیجه فعالیت‌های انسان در هوا آزاد می‌شوند به سلامت انسان، جانوران، گیاهان و تعادل اکوسیستم‌ها آسیب می‌رسانند. در دهه‌های اخیر، مسائل زیست محیطی بعد جهانی یافته است و جوامع را نیز با چالش‌های متعددی مانند مصرف انرژی بالا و غیر مؤثر، نابودی منابع طبیعی و آلودگی آب، هوا و خاک روبه‌رو کرده است.

تعریف علمی آلودگی محیط زیست عبارت است از: هرگونه تغییر در ویژگی‌های اجزای مختلف محیطی به‌طوریکه استفاده پیشین از آن ناممکن گردیده و به‌طور مستقیم و غیرمستقیم منافع و حیات موجود زنده را به مخاطره می‌اندازد. با توجه به روند افزایش جمعیت و صنعتی شدن بسیاری از شهرها، موضوع آلودگی، به یکی از بزرگ‌ترین معضلات زیست‌ محیطی تبدیل شده است.

امروزه ورود ریزگردها به فضای شهری نیز یکی از عوامل اصلی تهدید سلامتی انسان‌ها و موجودات زنده به‌شمار می‌رود. سازمان جهانی بهداشت، آلودگی هوای داخل ساختمان را بزرگترین خطر بهداشت محیطی در جهان نامیده است.

کوچک شدن تدریجی جهان و افزایش جمعیت جهانی و افزوده شدن تعامل‌ها موجب به‌روز مسایل مشترک و گره خوردن سرنوشت انسان‌های معاصر به یکدیگر شده است. این امر باعث گردیده تا از حجم و اهمیت مسائل فردی، محلی و ملی به نفع مسائل جمعی و جهانی کاسته شود و نگاه بشریت عطف به تهدیدهای آشکار همگانی باشد. در این رابطه برای دفع خطراتی که از طریق آلاینده‌ها محیط زیست را تهدید می‌کند، نیاز به برنامه‌ای مبتنی بر منافع مشترک جهانی و تحقق مدیریت پایدار در تمام ابعاد محیطی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی می‌باشد که از طریق اتحادی همه جانبه در راستای توسعه صلحی جهانی امکان‌پذیر می‌باشد.