حقوق شهروندی

کرامت ذاتی انسان به‌عنوان یکی از مباحث حقوق بشر مطرح می‌باشد و بدین معناست که حقوق بشر، عطیه طبیعی از سوی خداوند است و کسی نمی‌تواند آن را باز پس گیرد، زیرا در فطرت انسان‌ها قرار گرفته است.
مفهوم حقوق شهروندی معنای گسترده‌ای دارد که برای توصیف هویت انسانی در ثبوت ارزش و اعتباری ورای پدیده‌های اجتماعی بکار می‌رود تا بتواند عامل امنیت، رشد و شکوفایی بیشتری در جامعه شود. در این رابطه هر حکومتی در جایگاه خود موظف به ایجاد زمینه برای توسعه صلح و عدالت اجتماعی می‌باشد تا افراد از طریق پیوستگی منافع مشترک با همگنانشان که گویی هر یک جزیی از یک تن واحده هستند، ملزم به رعایت آن شوند.
شهروندان در جامعه مدنی صاحب حق در تعیین سرنوشت خود و نظارت بر اداره امور و بازخواست از متصدیان امر هستند و حکومت در این مورد خدمتگذار مردم هست. هر انسانی موجودی مستقل با خواسته‌ها و اندیشه و شخصیت ویژه خود می‌باشد. اما بدون ارتباط با سایر افراد و موجودات، وجود اصیلی به شمار نمی‌آید و از هویت وجودی خود و مواهب آفرینش دور خواهد ماند و در نتیجه با نظام هستی نمی‌تواند همسو باشد.
لزوم فراهم آوردن موجبات حقوق شهروندی و امکانات مساوی به‌صورت نسبی، مقتضای عدالت جهانی در فعل حقوق بشر می‌باشد. بنابراین نحوه شکل‌گیری حقوق شهروندی افراد در اجتماع ریشه اصلی مباحث حقوق بشری است تا این امر مهم قربانی خودکامگی حاکمان مستبد نگردد و عموم جوامع بشری با حفظ وحدت و همبستگی از این حق امتیاز معمول حمایت کرده و در برابر قواعد غیرعادلانه برای تامین آزادی و عدالت حق‌طلبی نمایند.
یکی از اهداف سازمان صلح طاهری توصیه به ایجاد زمینه معرفت و آگاهی در جهت توسعه کمال در سطوح مختلف جامعه در تمامی اقشار می‌باشد. تعالیم معنوی، توجه ویژه‌ای به منزلت و کرامت همه انسان‌ها دارد تا در محیطی امن و آرام و در سایه معرفت‌گرایی حقوق همه موجودات و انسان‌های دیگر نیز محترم شمرده شود.
جهانی شدن فرآیند شهروندی یکی از مباحث مهم و تاثیرگذار دنیای امروز است که انسان بدون درک فلسفه خلقت و احراز هویت وجودی، قادر به بهره‌مندی از آن نخواهد بود و هرگز به‌صورت متعالی و گسترده به معنای زندگی پی نخواهد برد.